The NeverEnding blanket

Een tas vol haakgaren krijgen voor je verjaardag is natuurlijk een fantastisch cadeau!
Dus blij als een kind in een snoepwinkel kon ik ook echt niet kiezen wat ik zou gaan maken. Ja, een deken. Dat had ik inmiddels wel al bedacht.
Maar mijn hemel, Pinterest is op zo'n moment echt niet goed voor een mens.

Op een helder moment liet ik Pinterest links liggen en keek op het blog van Yvestown.
Ik houd van haar stijl en zij houdt van haken.
Het plan was: een deken haken die én mooi is én lekker warm is én hij moet ook nog eens af zijn voordat het koud zou worden.
Heel wat eisen in een dekentje dus.
Na een proeflapje van haar African Flower en Starburst Granny besloot ik voor de laatste te gaan.
Wit als basis en daarin de kleuren uit mijn gekregen garen.

Als ik een deken haak dan heb ik geen precieze maat in gedachten. Bij deze deken had ik bedacht, ik haak  door totdat het garen op is. Maar man o man, het witte garen gaat er als een tierelier doorheen (ik kocht zelf ook al 10 bolletjes bij) en het gekleurde garen raakt maar niet op.
En zoals het gaat met dekens haken. In het begin zie je je deken groeien, maar hoe groter hij wordt hoe slechter je ziet dat hij groeit.

Ik haakte daardoor ook even niet, maar gut, wat ligt hij daar mooi te zijn in zijn mandje.
Wat vind ik hem zelf mooi en wat ben ik er trots op.
In mijn hoofd is het dus ook echt The NeverEnding Blanket. (ja, in mijn hoofd. Beetje gek om aan iemand te vertellen dat je een naam/titel hebt voor je deken)
Hij is op dit moment groot genoeg om lekker over je benen te leggen als je film kijkt, maar nog te klein om op een eenpersoonsbed te leggen.

Wie weet wordt het wel een een familiedekentje.
"Weet je nog dat oma het The NeverEnding Blanket noemde? Ze heeft er toen zo lang aan gewerkt, weet je nog?"
"Ja, dat weet ik nog. Series kijken en ondertussen haken, daar was oma goed in."

Ach ja, laat ik eerst maar weer eens een serie aanzetten en verder werken aan mijn dekentje.

groetjes
Joyce